تو

تو که آمدی ،

من هم دوباره عاشق شدم .

حمید بهبهانی

راه های ایران هم بی پدر شد.

پ ن:لینک مرتبط

 1.پدر راه ها 

2.استیضاح

حالا هی غلط بگیر از دیکته های نانوشته ام

پرسش

 

 

شاید باورش برایتان سخت باشد،‏

اما  دیر زمانیست که اينجا 

مشکل‌ترين پرسش زندگی،‏

شده است همان

دل خوش سیری چند 

معروف سهراب.‏

 

 

خسته

خسته ام؛
 
از تحمل چيزی به اسم زندگی خسته ام .‏

  

کی می دونه،‏

‏‏‏این  زمونه چه جوری  منو تا این جا کشونده.‏

من

مشت میکوبم بر در و پنجه میسایم بر پنجره ها

من دچار خفقانم،خفقان من به تنگ آمده ام ازهمه چیز

بگذاریدهواری بزنم ، درهارابازکنید.‏

تهدید

 

تهدید نکنید؛
 کسی را که چیزی برای از دست دادن ندارد،‏تهدید نکنید.‏
 تهدید کردن چنین  آدمی  بیش از انکه حکم سوپاپ اطمینان یک دیگ جوشان را داشته باشد ،  مانند جرقه ای در انباری باروت عمل میکند و آتشش دامنتان را میگیرد.‏

مرد

کوه است دل مرد،‏

نه هر کوه!
آن کوه که آتش به

جگر داشته باشد

مسافر

من همان مسافر خسته جنوبیم،‏

که یک روز تمام  آرزوهایش را به شط سپرد و راه شمال در پیش گرفت، تا که رویا بکار و امید درو کند،‏

 اما نمیدانست هوای شما سرد است پر از بوی بی اعتمادی‏‏.‏‏نمیدانست رویا هایش جوانه هم نمیزند چه برسد به درو کردن امید‏.‏

و من هنوز هم همان مسافر خسته جنوبیم که کمی غمگین است.‏